De vicieuze cirkel van de naïviteit (lezersbrief)

Aanslagen in Parijs, verijdelde aanslagen in België, Syriëstrijders en moslimterroristen. Het is een ware maalstroom van terrorisme én dicht bij huis. We worden er al jaren op voorbereid, als het ware geprogrammeerd. Het vuur dat momenteel in de media en de politiek zo wordt aangewakkerd, maakt ons bang en we zijn zelfs bereid daar rechten voor op te geven. Is dat dan ook niet een vorm van terrorisme?

De mediastorm bereikte de voorbije week haar hoogtepunt. Een reeks aanslagen in Parijs, terreuracties bij ons en in Europa, een verhoogd terreurdreigingsniveau en militairen op straat. Het volk slikt de bittere pil en denkt er het zijne van. Onze vrijheid werd aangevallen. Maar wie was het brein achter die aanvallen?

In een wereld waar de politiek geregeerd wordt door lobbyisten die de belangen behartigen van zij die achter de schermen de wetten maken, klinken de woorden jihadist, terrorist, Syriëstrijder en aanslagen steeds luider. Een verhaal dat al zo lang bezig is, dat we het hebben leren aanvaarden omdat we het al in zoveel versies hebben gehoord.

Lobbyisten

De feiten liggen echter anders, want diezelfde lobbyisten achter de politiek omringen ook de grote persagentschappen. En waar halen de kranten en televisiestations hun mosterd? -Juist, bij die persbureaus. Wie controleert de bronnen die ze gebruiken? Helaas niemand. En dat is een jammerlijk feit. Als je weet dat er bijvoorbeeld al lang voor het bestaan van Photoshop al met foto’s werd geknoeid. Het is vandaag een stuk makkelijker geworden om wat feiten te vervormen. Maar we gaan er van uit dat zoiets niet meer van deze tijd is, toch? Het vertrouwen binnen de pers in media agentschappen is onnoemelijk groot. Teksten of beelden worden vaak letterlijk overgenomen om het nieuws op te vullen. Hun dure abonnement op die diensten moet ook renderen. Dit alles klinkt niet helemaal gezond als je erover nadenkt. Onbedoeld dient de pers dus de belangen van lobbyisten. Is dat onvoorwaardelijke vertrouwen dan wel op zijn plaats?

Het is en blijft een coole foto en we staan volledig achter de inhoud.

Uiteraard zijn complottheoretici nooit veraf wanneer er aanslagen plaatsvinden. Ze stoppen hun zuurverdiende vrije tijd in het najagen van de waarheid. Sommigen doen dat goed, anderen niet echt. Je hebt ook doemdenkers en fantasten die elke grote gebeurtenis afschilderen als pertinent onjuist. Ik ben geen van de drie net vernoemde types, maar ik weiger wel om alles gewoon te slikken zonder erover na te denken. Of mijn conclusies helemaal juist zijn? Wellicht niet. Ik ga hoe dan ook niet juichen als die complottheoristen uiteindelijk over bepaalde dingen toch gelijk blijken hebben en ik denk zij zelf ook niet.

Een oud gezegde; de geschiedenis herhaalt zichzelf, maakt dat dat ook effectief zo is. Ware het niet dat geschiedenis door de meesten als een saai vak wordt beschouwd en sommigen hun kennis over pakweg WO II uit Saving Private Ryan of Schindler’s List afstamt, kan je niet verwachten dat die mensen op hun hoede zijn. En als je naar een missverkiezing kijkt, krijg je over wereldoorlogen ook niet veel positieve signalen. De geschiedenis herhaalt zich weliswaar constant en zou je verwachten dat mensen hun lessen trekken uit het verleden.

Oorlog

Er zijn in het verleden, helaas, al vele oorlogen geweest. Wat hebben die allemaal met elkaar gemeen? –Naast vele (onnodige) slachtoffers; dat propaganda de publieke opinie bespeelt. Het ergste is dat het steeds vele onschuldige levens kost. Net zoals in Parijs. Terwijl enkele hooggeplaatste Fransen in hun handjes wrijven dat die lollige cartoonisten van Charlie Hebdo geen beledigende tekeningen meer over hen zullen maken (of dacht je dat die artiesten van Charlie Hebdo enkel (spottende) tekeningen maakten van profeet Mohamed?), is de wereld nog steeds in shock. En terecht! Maar zijn wij in shock om de juiste redenen? In deze geromantiseerde maatschappij is het afwijkend dat je twijfelt aan de uitvoerende macht. Nochtans zijn dat niet allemaal heilige paters en dat macht altijd corrumpeert, is geen publiek geheim.

Er zijn zeker aanwijzingen dat er met nieuws wordt geknoeid. Neem ‘The News Corporation’, dat letterlijk betekent dat nieuws geld moet opbrengen. Dan kan het maar beter geen komkommertijd zijn, toch? – Reactie Print is Power

Vanzelfsprekend vind ik het verschrikkelijk dat al die slachtoffers zijn gevallen, maar waarom hangt er telkens een vuil luchtje aan? Waarom vinden complottheoretici altijd gaten in een verhaal? Waarom zijn er altijd motieven en aanwijzingen? Wanneer gaan de nabestaanden van onschuldige slachtoffers de échte waarheid te weten komen? Wellicht nooit.

Dualiteit

Eén ding is zeker. De oorlog tegen terrorisme is er één die je nooit kan winnen. Vroeger was het veel duidelijker. Dan had je naties die elkaar in de haren vlogen en was de dualiteit tussen ‘de goeien en de slechten’ veel opvallender. Als het ene land het andere had verslagen, was de oorlog voorbij. Maar wie is onze vijand? Wie zijn die terroristen? Terreur is niets meer of niets minder dan een ander woord voor schrik. Meer bepaald angst zaaien. En ik heb schrik. Van wat uiteindelijk de oogst zal zijn. Ik weet enkel niet van wie ik bang moet hebben en in de schaduw van de angst wordt er lustig verder geknabbeld aan de rechten van alle burgers…

Door de recente gebeurtenissen, of het nu echt zo gevaarlijk is zoals lijkt, of het allemaal opgeblazen is, maakt dat we de nodige politieke maatregelen accepteren en zelfs ondersteunen. Controleer aan het einde van de maand de privacy voorwaarden van Facebook maar eens. Het nieuws daarover smolt als sneeuw voor de zon. Nu krijg je ook nog inperking van privacy van de staat. De vicieuze cirkel van naïviteit is rond. We laten het toe.

Een prachtige, helaas te weinig gehoorde stem slaat de nagel op de kop. Een video van twee jaar geleden bewijst dat het programmeren van angst een werk van lange adem is:

Aflevering van Ram Bam (een Nederlandse adaptatie van het Belgische programma Basta) gaan op zoek naar lobbyisten in de politiek (en vinden ze):

Print is Power distantieert zich van de opinie in het licht geredigeerde artikel, ingestuurd door een bezorgde lezer. Het wil louter een andere blik werpen op de actualiteit, die naar onze mening effectief regelmatig gestuurd wordt. Dit staat mogelijk volledig los van de gebeurtenissen in Parijs, maar het is wel een algemene tendens. We zijn zeer verheugd te vernemen dat er wordt nagedacht over de actualiteit. Daarom willen we graag reageren:

“Met enkele medewerkers en sympathisanten in het vak, getuigenissen van journalisten of mediafiguren online en mensen die uit de biecht klappen, beschikken we over voldoende aanwijzingen om aan te nemen dat er van bovenaf regelmatig met nieuws wordt geknoeid om politieke doelstellingen te behalen. Neem ‘The News Corporation‘ (tegenwoordig News Corp), het massamediabedrijf van Rupert Murdoch, dat letterlijk betekent dat nieuws geld moet opbrengen, als voorbeeld. Tegenwoordig heeft nagenoeg elk medium zo’n winstoogmerk. Dan kan het maar beter geen komkommertijd zijn, toch? Of er met alle nieuws geknoeid wordt, is zeker niet het geval. In de media zijn wereldwijd een massa mensen tewerkgesteld (helaas door besparingen veel te weinig om kritisch aan ‘fact checking’ te doen), zij zijn heus niet corrupt. Maar je hebt slechts een handvol mensen met macht nodig om de wereld op z’n kop te zetten en de rest volgt wel door gewoon zijn of haar job te doen. Hoe er met het nieuws van Parijs werd omgegaan is enerzijds mooi door de golf van solidariteit, maar anderzijds ook weer naïef. Wat is er precies allemaal gebeurd? Dat er zotten bestaan die tot zulke bloedige daden in staat zijn, kan ik wel geloven. Het was verschrikkelijk. Het was chaos, ook voor de journalisten zelf. Ze waren maar al te blij met de persmappen die de internationale agentschappen konden samenstellen. Enkele gepixelde foto’s van gebruinde kerels met een machinegeweer in de hand, een per ongeluk verloren paspoort, een telefoontje van een terrorist naar een tv-station, rommelige beelden waar je amper iets op kan zien of horen en de terroristen allemaal gesneuveld. Daarmee moesten we het doen. End of story. Case closed. De gevolgen van de feiten, in welke vorm dan ook, waren niet te overzien. Met als gevolg dat vele stemmen door elkaar klonken en de kritische naar de achtergrond hebben gedreven. Het heeft ons als aardbewoners zeker niet sterker gemaakt. We zijn meer verdeeld dan ooit. Is privacy een recht dat al een langere tijd wordt aangevallen? -Zeker, dus moet je altijd op je hoede zijn. Was de nieuwsstorm over de aanslagen in Parijs niet honderd procent koosjer? – Misschien. Maar één ding is zeker; wat er ook gebeurd is, het heeft levens gekost. Je mag onderweg naar de waarheid nooit de mensen vergeten die er hun leven voor hebben moeten laten. We hebben de wijsheid, noch de waarheid in pacht, maar kritisch over de gebeurtenissen nadenken vinden we een must. P.I.P. leeft mee met de nabestaanden van de bloedige aanslagen in Parijs en verder alle slachtoffers over de hele wereld, waarover in het nieuws weinig of niet aan berichtgeving wordt gedaan. R.I.P.” – Die Fledermau5